Zinspelen op ECO-RELATIES | De taal van het landschap
Vroeg in de ochtend van 28 oktober 2021,
wandelend op de grens tussen herfst en winter.
Ik ontmoet.
En dan gaat het landschap spreken.
Met een eigen taal van beeld en klank en sfeer.
Ik ben erbij en vertaal in mensentaal.
Vanochtend zijn ze hier met tien.
De reigers. Tien witte reigers.
Rechtop rustend in het veld.
Dan weer opvliegend,
cirkelen ze in grote bogen over het land.
Witte reigers.
Laten weten dat vernieuwing onderweg is.
Nodigen uit tot rust en geduld.
Vertellen dat de plek waar ik ben
thuis is. Daar waar een mens zorgt en leeft.
Tien staat voor voltooiing.
Eenheid. Volledigheid.
Iets is klaar. En ik voel het zo.
Op een ochtend als deze,
op de drempel van herfst naar winter
waar de nevel de aarde raakt
en de zon haar gouden licht werpt ,
lijkt een huwelijk zichtbaar te worden.
Een bruidssluier bedekt de velden.
Een trouwpartij van hemel en aarde.
Een feest dat zich dag na dag,
maand na maand,
seizoen na seizoen
voltrekt.
De lage zon
streelt met haar licht
de gele bladeren van een solitaire eik.
Koeien grazen nog een laatste ochtend
op de horizon.
In de lange lage schaduw in het gras herken ik mijn lijf.
Eén witte reiger alleen
vliegt traag langs de hemel.
En dan nog een.
"Ja, metafoor. Dat is hoe het hele weefsel van mentale onderlinge verbindingen bij elkaar blijft."
Gregory Bateson (1904-1980)
Eeuwenlang leefde de mens verstrengeld met de natuur. De natuur sprak haar eigen taal, door mensen geïnterpreteerd tot betekenis. Bij die traditie kunnen wij vandaag weer aansluiten.
Over de reiger kreeg ik hier een bijzondere inkijk: reigersymboliek & betekenis (+totem, geest & voortekenen) wereldvogels - Doggo Corner
Kennismaken met het boek 'Herstellen van planeetpijn, troost en veerkracht bij natuurtrauma' is een ervaring die raakt. Lara Schmelzeisen, Ybe Casteleyn en Jill Marchant weven elk hun bijzondere invalshoek tot iets dat meer werd dan een boek. Het voelt als een plek, een opening in tijd en ruimte, een schuilplaats waar verhalen, beelden,...
Eens in de zoveel jaar organiseren we een Lerend netwerk met een 50-tal mensen die zich verdiepen in Appreciative Inquiry als manier van kijken en werken. En dit najaar starten we een nieuwe groep!
Het gesprek over de verbinding tussen ecologie en sociaal werk is nodig, nu. Het gebeurt al, en het is - understatement - belangrijk dat het groeit. Er gebeurt al veel in de praktijk. In onze opleiding sociaal werk, aan de school waar ik lesgeef nog wat - overstatement - weinig. Maar de vragen worden gesteld, en daar begint de verandering....
Hoe we kijken naar de werkelijkheid staat niet per definitie vast. Onze ervaring van en in de wereld vormt onze gedachten erover.
